இப்போ யாருக்குங்க பீரியட்
அலறிய அலாரத்தின் மண்டையில் தட்டி ஊமையாக்கினேன். தினமும் காலையில் விழிக்கும் நேரத்தை விட ஒரு மணிநேரம் அதிகமாகவே தூங்கியிருந்தாலும், ஞாயிற்று கிழமைக்கென்று தனியாக உடம்பில் ஒட்டிகொண்டிருக்கும் சோம்பல் ‘படுடா’ ‘படுடா’ என்று பாசமாக இழுத்தது. மொத்தமான போர்வையோடு, அந்த சோம்பலையும் உதறிவிட்டு எழுந்தேன்.
உடலின் அடிப்படை தேவைகளையும், பராமரிப்பையும் முடித்துவிட்டு கிளம்பினேன். கிச்சனுக்குள் சமையலில் மூழ்கியிருந்த அம்மாவிடம் சொல்லிவிட்டு வெளியே வந்தேன். பைக்கை கிளப்பி சாலையில் கலந்தேன். இன்றைக்கு கோகிலா மேடமும், ஜெயந்தியும் வருவார்கள், சேகர் சாரும் வருவார். நன்றாக அரட்டை அடிக்கலாம் என்று நினைத்துக்கொண்டே, நகரத்தில் இருந்து பிரியும் புது செம்மண் சாலையில் நுழைந்து சில கிலோ மீட்டர்களை பின்னுக்கு தள்ளிவிட்டு அந்த கல்லூரியை நெருங்கினேன்.
புருசனிடம் கோபித்துக்கொண்ட பொஞ்சாதி போல் நகரத்தில் இருந்து விலகி, ஆனால் நகரத்தின் எல்லையில் இருந்தது அந்த ‘எல்லோரா பாலிடெக்னிக்’. ஒட்டுமொத்த கல்லூரியும் மூன்றே கட்டிடத்தில் அடங்கி அடக்கமாக அமைந்திருந்தது. மூன்றிற்கும் நடுவே ஒரு தோட்டம். குரோட்டன்ஸ் மற்றும் செம்பருத்தி போன்ற செடிகள் வரிசையாக நடப்பட்டு, பராமரிக்கப்பட்ட அழகான தோட்டம். அதில் பெரிய பெரிய தூங்கமூஞ்சி மரங்கள் அங்கங்கே தளைத்து நின்றன. அதில் சிலசமயம் ஒற்றை குயிலின் ‘கூ….கூ’ என்ற சோக ராகம், நம் மனதிற்கு சுகம் தரும். ஆனால் கல்லூரி காம்பவுண்டை தாண்டினால் கான்கிரிட் விபசாரத்திற்கு சேரம் போகாத பத்தினி பச்சை வயல்கள் மிச்சம் இருந்தன. இதுதாங்க நான் வேலை செய்யும் இடத்தின் முன்,பின் புலங்கள்.
மொட்டை தலையன் குட்டையில் விழுந்த மாதிரி தலையும் புரியாமல் காலும் புரியாமல் நீங்கள் புண்டையை…….இல்ல… மண்டையை சொரிவது புரிகிறது. சொல்றேன் சொல்றேன் ஒவ்வொன்னா சொல்றேன். நான் பார்க்க முஸ்லீம் போல முகத்தில் குருந்தாடியோடு இருக்கும், விஜய் என்ற இந்து பெயர் கொண்ட, கிறிஸ்தவ மதத்தை சேர்ந்தவன். இது இருக்கட்டும், வாங்க மேலே போவோம். கல்லூரியின் இரண்டாவது தளத்தின் முதல் அறையில் இருந்தது, எலக்ட்ரானிக்ஸ் அண்டு கம்யூனிக்கேசன் (E & C ) துறை. அந்த ரூமின் உள்ளே நாங்கள் நால்வரும் அமர்ந்திருந்தோம்.
நான் கணிப்பொறி துறை பயிற்றுனர். அதனால் எல்லா துறைக்கும் நான் வகுப்பெடுக்க வேண்டும். எனக்கு அடுத்த சீட்டில் ஒல்லியாக அமர்ந்திருப்பது சேகர் சார். அவர் E & C துறைதான். அவருக்கு அடுத்து நம்ம ஆளு… ஸாரி…. என் ஆள் ஜெயந்தி….(நானும் கொஞ்ச நாளாக நூல் விட்டு நூல் விட்டு பார்க்கிறேன்…..நூலை அத்து அத்து விடுது….இந்த பயபுள்ள!!!) இவங்க சிவில் துறை. என் பக்கத்தில் அந்த துறை தலைவர் குண்டு கோகிலா.
என்னக்கென்னமோ இந்த பெண்களிடம் பாரபட்சமாக நடந்துகொள்ள என் மனம் அனுமதிப்பதில்லை. பெண்கள் அழகில் ‘கூட’ ‘கொறச்சு’ இருந்தாலும் அனைவரையும் சரிசமமாக பார்க்கும் சமத்துவ எண்ணம் எனக்கு. தலைக்கு வேப்பெண்ணெய் தடவி, வழித்து சீவிய வள்ளியூர் நாட்டுக்கட்டை முதல், கூந்தலை லூசாக விட்டு நுனியில் கிளிப் போட்டு ஹைஹீல்ஸ் போட்டு வரும் 3G மார்டன் கேர்ள் வரை நான் ரசிப்பேன். ரசிப்பேன்…ரசித்துக்கொண்டே இருப்பேன். அந்த ஏக்கத்தில் அடிப்பேன் அடிப்பேன் கை அடித்துக்கொண்டே இருப்பேன்.
மொத்தத்தில் எல்லா பெண்களையும் பார்த்து ஆவரேஜாக ஜொள் வடிக்கும் ஒரு, ஆசிய, இந்திய, தமிழ்நாட்டு,பெரம்பலூர் மாவட்ட…(போதும் விட்டா வார்டு வரை சொல்வியோ என்று நீங்கள் முணுமுணுப்பதால்!) சராசரி வாலிப பிரஜை. ஜெயந்தி நல்ல அழகு, ரோஸ் நிற சுடிதார் அணிந்து இருந்தாள். வயது 22 க்குள் அடங்கும். கோகிலா சுமார் ரகம், கொஞ்சம் ஹனிஷ்கா குண்டு, மஞ்சள் வண்ண சல்வார் கம்மீஸ் அவள் உடம்பை அணைத்து மறைத்திருந்தது. திருமணம் முடிந்து ஒரு இரண்டு வயது பெண் குழந்தை உண்டு. எனக்கு இந்த இரண்டு பெண்களிடமும் ஈர்ப்பு அதிகம். என்னதான் இருந்தாலும் இதுவரை எட்டாத கனிக்குத்தானே கிரேஸ் அதிகம். அதனால்தான் நடிகைகளை கூட அந்த லிஸ்டில் முதலில் வைத்துக்கொள்கிறோம்.
எங்கள் நால்வருக்கும் உலகம் உருண்டை…., இல்லை…. இல்லை….செவ்வகம்..எப்படி என்றால் எந்நேரமும் அந்த செவ்வக டேபிளை சுற்றி அமர்ந்து ஏதாவது பேசிக்கொண்டே இருப்போம்.
அந்த அறையில் சுற்றிலும் டேபிள் மேல் வரிசையாக சர்க்யூட் போர்டுகளில், வயர்கள் அப்படியும் இப்படியும் நுழைந்து நுழைந்து சென்றிருந்தன. பைக்கின் ஸ்பீடா மீட்டர் போல வட்டமாகவும் சதுரமாகவும் மீட்டர்கள் காணப்பட்டன. இன்றைக்கு ஞாயிற்றுகிழமை ஸ்பெஷல் கிளாஸ். போன தேர்வில் எங்கள் பாடங்களில் ரிசல்ட் குறைவானதால் மாணவர்களை தேத்திவிட! சொல்லி நிர்வாக உத்தரவு. இதுவரை நான் யாரையும் தேத்தி போட்டது இல்லை. இவர்களை எப்படி தேத்துவது என்றும் புரியவில்லை.
ஏதாவது செய்து சாதித்து, கல்லூரியில் நல்ல பெயர் எடுத்து, ஹீரோவாக வலம் வரவேண்டும் என்ற உத்வேகத்தில் வந்திருந்தேன். நாங்கள் பேசிக்கொண்டு இருக்கும்போதே அட்டெண்டர் வந்திருந்தார். அவரிடம் மதிய சாப்பாடும், இப்போதைக்கு ஸ்நாக்ஸ்ம் அருகில் உள்ள டவுனிற்கு அனுப்பி வாங்கி வர சொல்வது எங்கள் கல்லூரி (குல) வழக்கம்.
“சார் உங்களுக்கு என்ன? வடையா… பச்சியா?” என்று என்னை பார்த்து கேட்டாள் குண்டு கோகிலா. (தின்னி பண்டாரம்!)
“மேடம் எனக்கு வடை சொல்லுங்க” என்றேன் நான்.
‘வடை’, “போதுமா சார்….சொல்லிட்டேன்” என்றாள் கோ.
“ஹா ஹா என்ன ஒரு காமடி? கடிக்காதீங்க….மேடம். நான் சாப்பிட வடை சொல்லுங்க” என்றேன்
“சரி…என்ன வடை?”
‘பொத்’….என்று ஆரம்பித்தவன்…….அப்படியே பொத்தலை பாதியில் மென்று முழுங்கிவிட்டு..
“ஸாரி கீரை வடை” என்றேன். ஜெயந்தியின் முக-வணலியில் கடுப்பு-கடுகு பொரிந்தது. நான் என்ன செய்ய? ஒரு ப்ளோவில் அதுவாக வந்துவிட்டது.
“என்ன சார் என் வாயை பொத்த சொல்றீங்க….?” இது கோகிலா.
“ச்சே இல்ல மேடம்…..நான் ‘இந்த’ வடையை சொன்னேன் ஹி ஹி..” என்று வழிந்தேன்.
“சார் உங்களுக்கு டீ…”என்று கிடைத்த கேப்பில் கிட வெட்ட உள்ளே நுழைந்தார் சேகர் சார்.
“அட சொல்லித்தொலையா…ஏன்யா நீயும் என்னை போட்டு படுத்தற?” என்று மெல்ல சேகர் காதில் கிசுகிசுத்தேன்.
அரை மணி நேரத்தில் வடையும் டீயும் வந்தது. வடையை கடித்துக்கொண்டே டீயை உறிஞ்சினோம். சேகர் சார் காலையில் முதலில் வகுப்பெடுத்ததால் அவர் வேலை முடிந்தது. அதனால் அவர் எங்களிடம் சொல்லிவிட்டு கிளம்பினார்.
“சார் என்ன இன்றைக்கு உங்க தியேட்டர்ல மேட்டணி ஷோவா?”என்று கேட்டேன்.
“அட ஏன் சார்…. நீங்க வேற? இங்க நைட் ஷோவே காத்துவாங்குது!” என்று அலுத்துக்கொண்டார். இரண்டு பெண்களும் ‘க்ளுக்’ என்று சிரித்தார்கள்.
“புது புது படமா போடணும் சார்…ஓயாம அதே படத்தையே போட்டா காத்து வாங்குவது என்ன… ஊத்தே வாங்கும்!!”என்றேன்.
“சார், நீங்க போங்க சார்…இவர் இப்படித்தான் கிண்டல் அடிப்பார்…போய் ஒரு டிவி சீரியளுக்காவது ட்ரை பண்ணுங்க” என்றாள் கோகிலா.
“பழக்க தோஷமோ?” என்றேன் கோகிலாவிடம்.
“அய்…சீ…” என்று முகம் சிவந்து வெட்கத்தில் ‘ஆமாம்’ என்று சொல்லாமல் சொன்னாள் கோகிலா. இப்போது அந்த அறையில் நான் கோகிலா மற்றும் ஜெயந்தி மட்டுமே.
“மேடம் இப்போ யாருக்குங்க பீரியட்?” என்றேன் எதார்த்தமாக. இருவருமே ஒரு கணம் ‘ஷாக்’ ஆனார்கள்.
“என்னது!?” என்றாள் ஜெயந்தி.
“ஹல்லோ சொல்றது புரியலையா? உங்க ரெண்டு பேர்ல இப்போ யாருக்கு பீரியட்?” என்றேன் நிறுத்தி நிதானமாக.
“அட…..சீ……நாயே…என்ன கேள்வி இது?” மீண்டும் ஜெயந்தி. (பாசத்தில் திட்டுவது-கண்டுக்காதீங்க)
“ஏன்? தமிழ் கேள்விதான், புரியலையோ?” என்றேன்.
“பொம்பளைகளிடம் இப்படியா கேட்பது?” என்றாள் குண்டு கோ.
“ஏன் கேட்கக்கூடாதா என்ன? கிளாஸ் எடுக்க போவதை வேற எப்படி கேட்பதாம்?”என்றேன்.
“உன்னை…உன்னை” என்று பற்களை கடித்து முகத்தை சுளித்து காட்டினாள் ஜெயந்தி.
“சரி, நவ் ஹூஸ் பீரியட்?” என்றேன் எனக்கிருந்த ‘கொஞ்ச நஞ்ச’ ஆங்கில புலமையில் பீட்டர் விட்டு.
“ச்சீ வாயை மூடு” என்றாள் ஜெயந்தி. சிரிப்பு, வெட்கம், கோபம் என்று கலவையான உணர்ச்சியில்.
“இன்றைக்கு என்ன கிழமை?” என்றாள் கு.கோ.
“ஞாயிற்று கிழமை….ஏன் மேடம்?” என்றேன்.
“இன்றைக்கு ஏது பீரியட்?” என்று கேட்டாள் கு. கோ. இது அழகு!.
“அட ஆமாம்ல…!!!” என்றேன்.
“என்ன நோமாம்…எங்களை நக்கலா பண்ற…..உன்னை!!” என்று இரண்டு பெண்களும் கோரஸாக எழுந்து, என்னிடம் வந்து என்னை தாக்க ஆரம்பித்தார்கள். கன்னத்தை கிள்ளியும், காதை திருகியும் விட, பெண்கள் தங்களின் ‘பூ’ போன்ற கைகளால் தொட்டதால், வலியை விட, சுகமே கூடுதலாக இருந்ததால் பொய்யாக கோபித்துக்கொண்டு நன்றாக காட்டிக்கொண்டிருந்தேன். இரண்டு பெண்களின் அருகாமை வாசம், என் சுவாசத்தில் கலந்தது.
*******************************************
மதியம் சாப்பிட்டுவிட்டு மீண்டும் சில வகுப்புகளை நடத்திவிட்டு மாணவர்களை சீக்கிரம் அனுப்பிவைத்தோம். மாலை ஒரு மூன்று மணி இருக்கும். ஜெயந்தியின் அண்ணன் வருவான் என்று அவள் காத்திருந்தாள். மேகம் வேறு கருத்து இருட்டிக்கொண்டு வந்தது. எந்நேரமும் மழை குழந்தை பிறக்கலாம்.
“எதுக்கு ஜெயந்தி பெட்ரோல் செலவு..நான் உன்னை வீட்டில் விடமாட்டேனா?” என்றேன்.
“ஆசை தோசை!” என்றாள் ஜெயந்தி.
“அப்பளம் வடையை யார் சொல்வது?” என்றேன்.
“சார் நான் சொல்றேன்” என்றாள் கு கோ. அதானே சாப்பாட்டு விஷயம் என்றால் இவள் இல்லாமலா!?
“கோகிலா மேடம் நீங்க எதில் போறீங்க, வீட்டுகாரர் வருவாரோ” என்றேன்.
“அவர் 5 மணிக்குத்தான் சார் வருவார்..நான் உங்க பைக்கில் ஏறிக்கிறேன்..ஏன் எங்களை விடமாட்டீங்களோ!?”என்றாள் கோகிலா. இது ஏக்கமோ?
“யார் சொன்னது? தாராளமா நான் விடறேன், நீங்க வாங்க” என்றேன் அவளிடம்.
பொறாமையிலோ என்னவோ, ஜெயந்தியும் நான் வண்டியை எடுக்கும்போது தயங்கி தயங்கி எங்களிடம் வந்தாள்.
“விஜய், நானும் வர்ரேன்” என்றாள். (என்ன ஒரு ஜெலஸ்!!!.)
“கோகிலா மேடம், தோசையே ஆசையில் வந்துவிட்டது பாருங்க” என்றேன்.
“சார் நான் வேணா எங்க வீடுக்காரரோடு வரேன்…. நீங்க போங்க” என்றாள் கு. கோ.
“அட நீங்களும் வாங்க மேடம் அட்ஜஸ்ட் பண்ணி போவோம்” என்று வண்டியை கிளப்பினேன். கோகிலாவின் கனத்த நெஞ்சம் சுருங்கக் கூடாதுல்ல….அதான்.
*******************************************
பைக்கில் இரண்டு பெண்கள் அமர்வது கொஞ்சம் சிரமம்தான். இயற்கையில் ஆண்களை விட பெண்களுக்கு டிக்கி பெரியது. மார்பும் பெரியது. எல்லாமே ஆண்களை விட பெரியது….மனசு? …….எனக்கு தெரியல. வேற வழியில்லாமல் ஜெயந்தி என் பின்னால், இரண்டு பக்கமும் கால்போட்டு அமர, அதற்கு பின்னால் கு. கோகிலா அதே மாதிரி அமர, நெருக்கத்தில் நெருக்கி நெட்டி என்னை முன்னே தள்ளினார்கள். ஜெயந்தியின் கல்லு காய்கள் என் முதுகில் சுகமாக அமுந்தியது.
“டிரைவருக்கும் கொஞ்சம் இடம் கொடுங்கப்பா…வண்டிய ஓட்டனும்ல!!” என்று சொன்னேன்.
“அட ஆமாம்ல!!” என்று இருவருமே பின்னால் கொஞ்சம் நகர, பாதி டேங்கில் அமர்ந்திருந்த நான் கியர் போட்டு வண்டியை நகர்த்தினேன். ஜெயந்தி என் தோளில் கைவைத்து பிடித்துக்கொள்ள, கோகிலா ஜெயந்தியின் தோளில் கைபோட்டாள். கோகிலாவின் குண்டு முலைகள் ஜெயந்தியின் முதுகில் உரசி முலைக்காம்பை நீட்டி விட்டிருக்கும். ஜெயந்தியின் முலைக்காம்பும் தடித்து வருவது என் முதுகில் படுவதால் உணர்ந்தேன்.
“நல்லா பிடிச்சுக்கங்க..வண்டியே விழுந்தாலும் நீங்க விழக்கூடாது” என்றேன்.
“அது சரி!” என்றாள் ஜெயந்தி. நெருங்கி இறுக்கினாள்.
ஐந்து நிமிடம் கழிந்திருக்கும், லேசாக தொடங்கிய மழை படபடவென பொரிந்து தள்ளியது. யோசிப்பதற்கு நேரமே இல்லை. மூவரும் முற்றிலுமாக நனைந்து விட்டோம். இன்னும் பத்துநிமிடத்தில் மெயின் ரோடை தொட்டுவிடலாம். அதற்குள் செம்மண் சாலை நனைந்து ஈரமாகி வலுக்க ஆரம்பித்தது. எதிரில் வண்டி வந்தாலும் தெரியாத அளவிற்கு வலுவான மழை. ‘தெப்பு’ ‘தெப்பு’ என மூவரும் சொட்ட சொட்ட நனைந்துவிட்டோம். வண்டியை ஓரம்கட்ட நினைக்கையில், முன் சக்கரம் வலுக்க, பிரேக்கில் கால்….வைத்தும் பலனில்லாமல், மூவரும் வண்டியோடு சாலையின் இடது பக்கத்தின் ஓரத்தில் நீர் தேங்க வெட்டியிருந்த ஒரு சின்ன குழியில், அப்படியே விழுந்தோம்.
விழுந்ததும் நான் சுதாரித்துக்கொண்டு எழுந்தேன். வண்டியை நிமிர்த்த, கையையும் காலையும் உதறிக்கொண்டு ஜெயந்தியும் கோகிலாவும் எழுந்து வந்தனர்.
“அடி பட்டிடுச்சா” என்றேன் பொதுவில்.
“லேசா” என்றாள் ஜெயந்தி. முழங்காலை தடவிக்கொண்டு.
“உங்களுக்கு” என்றேன் கோகிலாவிடம்.
“எனக்கும் தான்” என்றாள் கோ.
அருகில் இருந்த வயலில் ஒரு சின்ன குடிசை இருந்தது. இருவரையும் வரசொல்லிவிட்டு, வண்டியை தள்ளிக்கொண்டு சென்று அந்த களத்தில் நிறுத்தினேன். அங்கே யாரும் இல்லை. வெடவெடவென குளிரில் நடுங்கும் கோழிகள் போல மூவரும் அந்த குடிசையின் உள்ளே நுழைந்தோம். அது தென்னை மட்டை, வைக்கோல் கொண்டு வேயப்பட்ட கூரை கொண்ட ஒரு குடிசை. சுற்றிலும் மண் சுவர் வைத்து கதவு இல்லாமல் இருந்தது. அதிலும் சில இடங்களில் மழை நீர் ஒழுகியது. ஒரு படுக்கை அறை அளவில் இருந்த அந்த குடிசையின் உள்ளே ஒரு வைக்கோல் கட்டு இருந்தது. ஒரு சின்ன பிளாஸ்டிக் குடம், ஒரு சில்வர் தட்டு, ஒரு சில்வர் கப். ஒரு சாக்கு பை, தலையணை போல் சுருட்டி வைக்கப்பட்டிருந்தது.
ஜெயந்தி முழுதும் நனைந்து, நான் இன்றைக்கு கருப்பு பிரா போட்டிருக்கிறேனே! என்பது போல் முலைகளோடு காட்டிக்கொண்டு இருந்தாள். கோகிலாவோ எனக்கு வெள்ளை மனசு! என்பது போல் வெள்ளை பிரா பட்டிகளோடு, கொளுத்த முலைகளை ‘ஈர’ பின்னணியில் காட்டிக்கொண்டு இருந்தாள்.
“ஜெயந்தி எங்கே அடிபட்டுச்சு” என்றேன்.
சுடியின் பேன்ட்டை சுருட்டி காட்ட, வளவள தோல் முழங்காலில் வலுப்பரிந்து சிவப்பு இரத்தம் எட்டிப்பார்க்க, என் கர்சீப்பால் துடைத்தேன். அதே நேரத்தில் கோகிலாவும் சல்வாரின் பாட்டத்தை சுருட்டி மேலேற்ற தளதள காலின் முழங்கால் பகுதியில் தோல் பெயர்ந்து ரத்தம் வடிந்தது. அதையும் துடைத்தேன். கோகிலா தன் கைப்பைக்குள் வைத்திருந்த பிளாஸ்டரை இரண்டு எடுத்து தர, நன்றாக இரத்தத்தை துடைத்துவிட்டு அதை ஓட்டினேன். அவள்களின் மொழுமொழு கால்களை கண்டவுடன், என் பாம்பு சீற ஆரம்பித்தது. கஷ்டப்பட்டு அடக்கிக்கொண்டு எழுந்து நின்றேன். அப்போதுதான் ஜெயந்தி சொன்னாள்.
“விஜய் உங்க பேண்டில் பாருங்க ரத்தம்” என்றாள்.
அதுவரை படபடப்பில், பெண்களின் அருகாமையில் வலியை உணராத நான், அப்போதுதான் கவனித்தேன். எனது இடது காலில் முழங்கால் பக்கத்தில் இரத்தம் திட்டாக ஊறி தெரிந்தது.
“அச்சச்சோ….என்ன விஜய் இதை கவனிக்கலையா நீங்க?” என்று கோகிலா கீழே முழங்காலிட்டு பேன்ட்டை சுருட்ட, இரண்டு இஞ்சிற்க்கு தோல் பெயர்ந்து சிவப்பாக உட்ச்சதை தெரிந்தது. ஜெயந்தியும் கீழே குனிந்து அதை கவனித்தாள். இருவரும் முழங்காலில் நின்று அதை கவனிக்க, நான் அவர்களை கவனித்தேன். சுமார் அளவில் விம்மி தெரிந்த ஜெயந்தியின் முலையும், அதிக அளவில் திரண்டு பெருத்திருந்த கோகிலாவின் முலையும் தெளிவாக தெரிய, இருவருக்குமே கழுத்து அருகில் திறந்து முலைக்கிடை பள்ளத்தாக்கு என்னை தாக்கியது.
நின்றுகொண்டிருந்த நான் ஆதரவாக இருவரின் தலையில் என் உள்ளங்கையை வைத்து வருடினேன். ஒரு பெண்ணின் தலையை வருடுவது கூட சுகம்தான். ஆனால் இங்கே இரண்டு பெண்கள். சொட்ட சொட்ட நனைந்த ஜில்லிப்பு, குளுகுளு காற்று, மனதை மயக்கும் மாலை நேரம்…மன்மதன் என் மண்டையில் தட்டினான். ஏதாவது செய்…அல்லது செத்து மடி என்பது போல.
“சார் கொஞ்சம் பொறுத்துக்கொள்ளுங்க..இந்த தோலை பிச்சு எடுக்கிறேன்” என்றாள் கோகிலா.
“ஆ…. எரியுது…ஜெயந்தி, ஆ….வலிக்குது……கோகிலா” என்றேன். உண்மையில்தான் அந்த புண் எரிந்தது, வலித்தது நம்புங்க. கோகிலா அதை நன்றாக துடைத்துவிட்டு கொண்டிருக்க, ஜெயந்தி எழுந்தாள். என் தோளை ஆதரவாக பற்றிக்கொண்டு “கொஞ்சம் இருங்க” என்று சமாதானப்படுத்த, நானும் அவள் தோளை பற்றினேன். என் தொடையில் கைவைத்துக்கொண்டு கோகிலா சிகிச்சை அளிக்க, என் பூல் என்றுமில்லாத அளவில் புடைத்தது.
“ஆ…அம்மா” என்று கத்தினேன். அந்த தொங்கிய தோலை தனியாக எடுத்திருந்தாள் கோகிலா. அதேநேரம் ஜெயந்தியை அணைத்து கன்னத்தோடு கன்னம் வைத்து தேய்த்தேன். அவள் நெருங்கி வந்திருக்க, கருப்பு பிராவில் முரட்டு முலைகள் திமிரலாய் தெரிந்தது. அப்படியே அவள் முகத்தை எனக்கு நேராக்கி உதடுகளை காமத்தில் கவ்வினேன்.
*******************************************
இதை கண்ட கோகிலாவும் கோதாவில் இறங்கினாள். ஜெயந்தி இளம்கன்று. கோகிலா ருசி கண்ட பூனை. உதட்டை கவ்விய என்னை தடுக்காமல் எனக்கு தாராளமாய் உதடுகளை பிளந்து தாரை வார்த்தாள் ஜெயந்தி. என் ‘நாக்கு’ சுன்னியை அவள் ‘வாய்’ புண்டைக்குள் சொருகினேன். கீழே முழங்காலில் இருந்த கோகிலாவின் மார்புகள் ஏறி ஏறி இறங்குவது…இரண்டு கெட்டியான கட்டித்தங்கம் மூச்சு விடுவது போல் என் கண்களுக்கு தெரிந்தது.
என் பேண்டை கழற்றி இறங்கினேன். என் வைக்கிங் ஜட்டியில், அவள் புண்டையில் நான் வைக்க தவிக்கும், துடிக்கும் கிங் முரடாக உருண்டு மடங்கியிருந்தார். அவளே என் ஜட்டியை வழித்து கீழிறக்கினாள். முரட்டு ராஜா தன் இரு கொட்டை பரிவாரங்களோடு, நீண்டு வெளியே வந்தார். அவள் என் புடுக்கை மெல்ல தன் கைகளால் தொட்டு, நீட்டுவாக்கில் நீவி விட, ‘பொளக்’ என்று முன் தோல் உள்வாங்கி குங்குமபொட்டு நிற பூல்மொட்டு உருண்டு தெரிந்தது. தன் முகத்தை மெல்ல அதன் அருகில் கொண்டுவந்து நாக்கை நீட்டி, அதில் உள்ள பிளவில் வைத்தாள். செத்தான் எதிரி.
சுகம் சுகம் ஐயோ….என்ன ஒரு கரண்ட ஷாக். இன்ப அலை. அதிர்வு ஓட்டம் என் உடலெல்லாம் ஓடி ஒரு சின்ன நடுக்கத்திற்கு உட்பட்டது.
அப்படியே பாதி நீளம் வரை வாயில் நுழைத்துக்கொண்டு, செட்டாக தொங்கிய இரண்டு கொட்டைகளுக்கும் சுமைதாங்கி போல் தன் உள்ளங்கையில் வைத்து கவனித்தாள். கோதுமை தோசை சுட, பாத்திரத்தில் ‘வர’ மாவோடு நீரை சேர்த்து கட்டியில்லாமல் கரைப்பது போல் கொட்டையை வலிக்காமல் குழைத்தாள். ஏதொ என் காலில் நெருப்பு வைத்து மேலே ‘சர்’ என்று கிளம்பும் ராக்கெட் போல ஒரு வேகத்தில், நான் வான் ஏறி போவது போன்ற உல்லாசம். இதற்காகவே பெண்களின் வாயில் சில நுணுக்கங்களை சேர்த்திருப்பானோ, படைத்த அந்த பிரம்மன். கொய்யாலே…….. பிராணன் போய்விடும் போல. அப்படி ஒரு ஜில்லிப்பு, இதம். ‘சர்ப்’ ‘சர்ப்’ என்று ஷார்ப்பாக ஊம்பினாள். ஊம்பலில் இவளுக்கு டாக்டர் பட்டம்……ம்…வேண்டாம் அதற்கு மேலே ஏதாவது லாயர் பட்டம் அல்லது இஞ்சினியர் பட்டம் இருந்தால் கொடுக்கலாம்.
ஜெயந்தியின் காய்களை கைக்குள் வைத்து அமுக்கினேன். கண்களை மூடி நெஞ்சை நிமிர்த்தி காண்பித்தாள். சுடியின் டாப்ஸை உருவினேன். கருப்பு பிரா முன்னிலையில் மஞ்சள் மேனி பின்னனி கிறங்கடித்தது. அப்படியே முகத்தை அதில் தேய்த்து மோப்பம் பிடித்தேன். ‘கும்’ ‘கும்’ வாசனை சொக்க வைத்தது. பிராவின் கொக்கியை கழற்றி விட்டாள். செப்பு கலசம் போன்ற முலைகளை கொத்தாக பற்றி பிசைந்து கொண்டே, நடுவில் துருத்திய காம்பு ஆணியை திருகிவிட்டேன். எங்கள் ஆடைகள் ஒவ்வொன்றாக கழன்றது.
‘ஸ்.ஸ்..ஸ்..ஸ் .ஆ’ என்றாள் ஜெயந்தி.
காணாததை கண்டவள் போல் கோகிலா காரியத்தில் கண்ணாக இருக்க, அவளை உற்சாகப்படுத்தும் எண்ணத்தில் வெள்ளை பிராவில் பெரிய, உப்பிய கொங்கைகளை கையில் பிடித்து ஹாரன் அடித்தேன். ஜெயந்தியை அணைத்து குண்டிகளை வருடி பிசைந்தேன். சுடியின் பாட்டத்தில் கைவிட்டு புண்டைக்கருகில் கையை கொண்டுவர சூடாக வெது வெதுப்போடு புண்டை அடுப்பு கனன்றது. நான் அடுத்த நிமிடம் என் முகத்தை அந்த இடத்தில் ஆஜர்படுத்தினேன். ரோமக்காடு வளர்ந்து புண்டையை இயற்கையாகவே பாதுகாத்து வைத்திருந்ததை ‘பால்’ படுத்த நாக்கை நீட்டி நக்கினேன். கூதியின் இதழ்கள் விலகி வழிவிட, அட்டகாசமாய் புண்டைக்குள் நுழைந்து நாக்கு போட்டேன்.
கோகிலாவின் ஊம்பலில் இப்போது என் தண்டு கூராக நீட்டிகொண்டிருக்க, கோகிலா ஜெயந்தியை இழுத்து அவள் புண்டையை என் விரைத்த பூலில் சொருக விட்டாள். அனுபவசாலி!. முதலில் ‘வலிக்குது’ என்று அலறிய ஜெயந்தி நேரமாக நேரமாக ‘நறுக்’ ‘நறுக்’ என்று தன் புண்டையை என் சுன்னியில் குத்திக்கொண்டாள். கோகிலாவின் முலையை சப்பிய நான், அவளின் சுத்தமான முடி இல்லாத கொளுத்த கூதியை என் முகத்திற்கு கொடுக்க நக்கிகொண்டே இடுப்பை அசைத்து, ஜெயந்தியின் ஆழத்தை அளந்தேன். முதல் வெள்ளம் அவள் நீர்த்தேக்கத்தை தொடவும், இருவரும் ஊம்பி மீண்டும் எழவைத்து,
இப்போது கோகிலாவின் விரிசலில் விட்டு விட்டு வித்தை காட்டினேன்.
‘அம்மா..அம்மா’ என்று அனத்திக்கொண்டே தூக்கி காண்பிக்க,ஜெயந்தியின் இட்டிலியை கடித்துக்கொண்டே ‘நறுக்’ ‘நறுக்’ என்று நங்கூரம் பாய்ச்சினேன். கடைசியில் அவளின் உள்ளேயும் பீய்ச்சினேன். ஆடைகளை அணிந்துகொண்டு வெளியே வந்தால் மழை எப்போதோ நின்று வானம் வெளிச்சமாக இருந்தது. இப்போதுதான் முழங்காலில் வலி உண்மையாகவே தெரிந்தது. ஜெயந்தி என் தோளில் சாய்ந்து கொண்டாள். கோகிலா என் கையை ஆதரவாக கோர்த்துக்கொண்டாள். இனியென்ன கோகிலாவின் துணையோடு ஜெயந்தியை மணந்துகொண்டு இப்படித்தான் கேட்பேன்.
“இப்போ யாருக்குங்க பீரியட்!?” என்பேன். புரியுதா?
அலறிய அலாரத்தின் மண்டையில் தட்டி ஊமையாக்கினேன். தினமும் காலையில் விழிக்கும் நேரத்தை விட ஒரு மணிநேரம் அதிகமாகவே தூங்கியிருந்தாலும், ஞாயிற்று கிழமைக்கென்று தனியாக உடம்பில் ஒட்டிகொண்டிருக்கும் சோம்பல் ‘படுடா’ ‘படுடா’ என்று பாசமாக இழுத்தது. மொத்தமான போர்வையோடு, அந்த சோம்பலையும் உதறிவிட்டு எழுந்தேன்.
உடலின் அடிப்படை தேவைகளையும், பராமரிப்பையும் முடித்துவிட்டு கிளம்பினேன். கிச்சனுக்குள் சமையலில் மூழ்கியிருந்த அம்மாவிடம் சொல்லிவிட்டு வெளியே வந்தேன். பைக்கை கிளப்பி சாலையில் கலந்தேன். இன்றைக்கு கோகிலா மேடமும், ஜெயந்தியும் வருவார்கள், சேகர் சாரும் வருவார். நன்றாக அரட்டை அடிக்கலாம் என்று நினைத்துக்கொண்டே, நகரத்தில் இருந்து பிரியும் புது செம்மண் சாலையில் நுழைந்து சில கிலோ மீட்டர்களை பின்னுக்கு தள்ளிவிட்டு அந்த கல்லூரியை நெருங்கினேன்.
புருசனிடம் கோபித்துக்கொண்ட பொஞ்சாதி போல் நகரத்தில் இருந்து விலகி, ஆனால் நகரத்தின் எல்லையில் இருந்தது அந்த ‘எல்லோரா பாலிடெக்னிக்’. ஒட்டுமொத்த கல்லூரியும் மூன்றே கட்டிடத்தில் அடங்கி அடக்கமாக அமைந்திருந்தது. மூன்றிற்கும் நடுவே ஒரு தோட்டம். குரோட்டன்ஸ் மற்றும் செம்பருத்தி போன்ற செடிகள் வரிசையாக நடப்பட்டு, பராமரிக்கப்பட்ட அழகான தோட்டம். அதில் பெரிய பெரிய தூங்கமூஞ்சி மரங்கள் அங்கங்கே தளைத்து நின்றன. அதில் சிலசமயம் ஒற்றை குயிலின் ‘கூ….கூ’ என்ற சோக ராகம், நம் மனதிற்கு சுகம் தரும். ஆனால் கல்லூரி காம்பவுண்டை தாண்டினால் கான்கிரிட் விபசாரத்திற்கு சேரம் போகாத பத்தினி பச்சை வயல்கள் மிச்சம் இருந்தன. இதுதாங்க நான் வேலை செய்யும் இடத்தின் முன்,பின் புலங்கள்.
மொட்டை தலையன் குட்டையில் விழுந்த மாதிரி தலையும் புரியாமல் காலும் புரியாமல் நீங்கள் புண்டையை…….இல்ல… மண்டையை சொரிவது புரிகிறது. சொல்றேன் சொல்றேன் ஒவ்வொன்னா சொல்றேன். நான் பார்க்க முஸ்லீம் போல முகத்தில் குருந்தாடியோடு இருக்கும், விஜய் என்ற இந்து பெயர் கொண்ட, கிறிஸ்தவ மதத்தை சேர்ந்தவன். இது இருக்கட்டும், வாங்க மேலே போவோம். கல்லூரியின் இரண்டாவது தளத்தின் முதல் அறையில் இருந்தது, எலக்ட்ரானிக்ஸ் அண்டு கம்யூனிக்கேசன் (E & C ) துறை. அந்த ரூமின் உள்ளே நாங்கள் நால்வரும் அமர்ந்திருந்தோம்.
நான் கணிப்பொறி துறை பயிற்றுனர். அதனால் எல்லா துறைக்கும் நான் வகுப்பெடுக்க வேண்டும். எனக்கு அடுத்த சீட்டில் ஒல்லியாக அமர்ந்திருப்பது சேகர் சார். அவர் E & C துறைதான். அவருக்கு அடுத்து நம்ம ஆளு… ஸாரி…. என் ஆள் ஜெயந்தி….(நானும் கொஞ்ச நாளாக நூல் விட்டு நூல் விட்டு பார்க்கிறேன்…..நூலை அத்து அத்து விடுது….இந்த பயபுள்ள!!!) இவங்க சிவில் துறை. என் பக்கத்தில் அந்த துறை தலைவர் குண்டு கோகிலா.
என்னக்கென்னமோ இந்த பெண்களிடம் பாரபட்சமாக நடந்துகொள்ள என் மனம் அனுமதிப்பதில்லை. பெண்கள் அழகில் ‘கூட’ ‘கொறச்சு’ இருந்தாலும் அனைவரையும் சரிசமமாக பார்க்கும் சமத்துவ எண்ணம் எனக்கு. தலைக்கு வேப்பெண்ணெய் தடவி, வழித்து சீவிய வள்ளியூர் நாட்டுக்கட்டை முதல், கூந்தலை லூசாக விட்டு நுனியில் கிளிப் போட்டு ஹைஹீல்ஸ் போட்டு வரும் 3G மார்டன் கேர்ள் வரை நான் ரசிப்பேன். ரசிப்பேன்…ரசித்துக்கொண்டே இருப்பேன். அந்த ஏக்கத்தில் அடிப்பேன் அடிப்பேன் கை அடித்துக்கொண்டே இருப்பேன்.
மொத்தத்தில் எல்லா பெண்களையும் பார்த்து ஆவரேஜாக ஜொள் வடிக்கும் ஒரு, ஆசிய, இந்திய, தமிழ்நாட்டு,பெரம்பலூர் மாவட்ட…(போதும் விட்டா வார்டு வரை சொல்வியோ என்று நீங்கள் முணுமுணுப்பதால்!) சராசரி வாலிப பிரஜை. ஜெயந்தி நல்ல அழகு, ரோஸ் நிற சுடிதார் அணிந்து இருந்தாள். வயது 22 க்குள் அடங்கும். கோகிலா சுமார் ரகம், கொஞ்சம் ஹனிஷ்கா குண்டு, மஞ்சள் வண்ண சல்வார் கம்மீஸ் அவள் உடம்பை அணைத்து மறைத்திருந்தது. திருமணம் முடிந்து ஒரு இரண்டு வயது பெண் குழந்தை உண்டு. எனக்கு இந்த இரண்டு பெண்களிடமும் ஈர்ப்பு அதிகம். என்னதான் இருந்தாலும் இதுவரை எட்டாத கனிக்குத்தானே கிரேஸ் அதிகம். அதனால்தான் நடிகைகளை கூட அந்த லிஸ்டில் முதலில் வைத்துக்கொள்கிறோம்.
எங்கள் நால்வருக்கும் உலகம் உருண்டை…., இல்லை…. இல்லை….செவ்வகம்..எப்படி என்றால் எந்நேரமும் அந்த செவ்வக டேபிளை சுற்றி அமர்ந்து ஏதாவது பேசிக்கொண்டே இருப்போம்.
அந்த அறையில் சுற்றிலும் டேபிள் மேல் வரிசையாக சர்க்யூட் போர்டுகளில், வயர்கள் அப்படியும் இப்படியும் நுழைந்து நுழைந்து சென்றிருந்தன. பைக்கின் ஸ்பீடா மீட்டர் போல வட்டமாகவும் சதுரமாகவும் மீட்டர்கள் காணப்பட்டன. இன்றைக்கு ஞாயிற்றுகிழமை ஸ்பெஷல் கிளாஸ். போன தேர்வில் எங்கள் பாடங்களில் ரிசல்ட் குறைவானதால் மாணவர்களை தேத்திவிட! சொல்லி நிர்வாக உத்தரவு. இதுவரை நான் யாரையும் தேத்தி போட்டது இல்லை. இவர்களை எப்படி தேத்துவது என்றும் புரியவில்லை.
ஏதாவது செய்து சாதித்து, கல்லூரியில் நல்ல பெயர் எடுத்து, ஹீரோவாக வலம் வரவேண்டும் என்ற உத்வேகத்தில் வந்திருந்தேன். நாங்கள் பேசிக்கொண்டு இருக்கும்போதே அட்டெண்டர் வந்திருந்தார். அவரிடம் மதிய சாப்பாடும், இப்போதைக்கு ஸ்நாக்ஸ்ம் அருகில் உள்ள டவுனிற்கு அனுப்பி வாங்கி வர சொல்வது எங்கள் கல்லூரி (குல) வழக்கம்.
“சார் உங்களுக்கு என்ன? வடையா… பச்சியா?” என்று என்னை பார்த்து கேட்டாள் குண்டு கோகிலா. (தின்னி பண்டாரம்!)
“மேடம் எனக்கு வடை சொல்லுங்க” என்றேன் நான்.
‘வடை’, “போதுமா சார்….சொல்லிட்டேன்” என்றாள் கோ.
“ஹா ஹா என்ன ஒரு காமடி? கடிக்காதீங்க….மேடம். நான் சாப்பிட வடை சொல்லுங்க” என்றேன்
“சரி…என்ன வடை?”
‘பொத்’….என்று ஆரம்பித்தவன்…….அப்படியே பொத்தலை பாதியில் மென்று முழுங்கிவிட்டு..
“ஸாரி கீரை வடை” என்றேன். ஜெயந்தியின் முக-வணலியில் கடுப்பு-கடுகு பொரிந்தது. நான் என்ன செய்ய? ஒரு ப்ளோவில் அதுவாக வந்துவிட்டது.
“என்ன சார் என் வாயை பொத்த சொல்றீங்க….?” இது கோகிலா.
“ச்சே இல்ல மேடம்…..நான் ‘இந்த’ வடையை சொன்னேன் ஹி ஹி..” என்று வழிந்தேன்.
“சார் உங்களுக்கு டீ…”என்று கிடைத்த கேப்பில் கிட வெட்ட உள்ளே நுழைந்தார் சேகர் சார்.
“அட சொல்லித்தொலையா…ஏன்யா நீயும் என்னை போட்டு படுத்தற?” என்று மெல்ல சேகர் காதில் கிசுகிசுத்தேன்.
அரை மணி நேரத்தில் வடையும் டீயும் வந்தது. வடையை கடித்துக்கொண்டே டீயை உறிஞ்சினோம். சேகர் சார் காலையில் முதலில் வகுப்பெடுத்ததால் அவர் வேலை முடிந்தது. அதனால் அவர் எங்களிடம் சொல்லிவிட்டு கிளம்பினார்.
“சார் என்ன இன்றைக்கு உங்க தியேட்டர்ல மேட்டணி ஷோவா?”என்று கேட்டேன்.
“அட ஏன் சார்…. நீங்க வேற? இங்க நைட் ஷோவே காத்துவாங்குது!” என்று அலுத்துக்கொண்டார். இரண்டு பெண்களும் ‘க்ளுக்’ என்று சிரித்தார்கள்.
“புது புது படமா போடணும் சார்…ஓயாம அதே படத்தையே போட்டா காத்து வாங்குவது என்ன… ஊத்தே வாங்கும்!!”என்றேன்.
“சார், நீங்க போங்க சார்…இவர் இப்படித்தான் கிண்டல் அடிப்பார்…போய் ஒரு டிவி சீரியளுக்காவது ட்ரை பண்ணுங்க” என்றாள் கோகிலா.
“பழக்க தோஷமோ?” என்றேன் கோகிலாவிடம்.
“அய்…சீ…” என்று முகம் சிவந்து வெட்கத்தில் ‘ஆமாம்’ என்று சொல்லாமல் சொன்னாள் கோகிலா. இப்போது அந்த அறையில் நான் கோகிலா மற்றும் ஜெயந்தி மட்டுமே.
“மேடம் இப்போ யாருக்குங்க பீரியட்?” என்றேன் எதார்த்தமாக. இருவருமே ஒரு கணம் ‘ஷாக்’ ஆனார்கள்.
“என்னது!?” என்றாள் ஜெயந்தி.
“ஹல்லோ சொல்றது புரியலையா? உங்க ரெண்டு பேர்ல இப்போ யாருக்கு பீரியட்?” என்றேன் நிறுத்தி நிதானமாக.
“அட…..சீ……நாயே…என்ன கேள்வி இது?” மீண்டும் ஜெயந்தி. (பாசத்தில் திட்டுவது-கண்டுக்காதீங்க)
“ஏன்? தமிழ் கேள்விதான், புரியலையோ?” என்றேன்.
“பொம்பளைகளிடம் இப்படியா கேட்பது?” என்றாள் குண்டு கோ.
“ஏன் கேட்கக்கூடாதா என்ன? கிளாஸ் எடுக்க போவதை வேற எப்படி கேட்பதாம்?”என்றேன்.
“உன்னை…உன்னை” என்று பற்களை கடித்து முகத்தை சுளித்து காட்டினாள் ஜெயந்தி.
“சரி, நவ் ஹூஸ் பீரியட்?” என்றேன் எனக்கிருந்த ‘கொஞ்ச நஞ்ச’ ஆங்கில புலமையில் பீட்டர் விட்டு.
“ச்சீ வாயை மூடு” என்றாள் ஜெயந்தி. சிரிப்பு, வெட்கம், கோபம் என்று கலவையான உணர்ச்சியில்.
“இன்றைக்கு என்ன கிழமை?” என்றாள் கு.கோ.
“ஞாயிற்று கிழமை….ஏன் மேடம்?” என்றேன்.
“இன்றைக்கு ஏது பீரியட்?” என்று கேட்டாள் கு. கோ. இது அழகு!.
“அட ஆமாம்ல…!!!” என்றேன்.
“என்ன நோமாம்…எங்களை நக்கலா பண்ற…..உன்னை!!” என்று இரண்டு பெண்களும் கோரஸாக எழுந்து, என்னிடம் வந்து என்னை தாக்க ஆரம்பித்தார்கள். கன்னத்தை கிள்ளியும், காதை திருகியும் விட, பெண்கள் தங்களின் ‘பூ’ போன்ற கைகளால் தொட்டதால், வலியை விட, சுகமே கூடுதலாக இருந்ததால் பொய்யாக கோபித்துக்கொண்டு நன்றாக காட்டிக்கொண்டிருந்தேன். இரண்டு பெண்களின் அருகாமை வாசம், என் சுவாசத்தில் கலந்தது.
*******************************************
மதியம் சாப்பிட்டுவிட்டு மீண்டும் சில வகுப்புகளை நடத்திவிட்டு மாணவர்களை சீக்கிரம் அனுப்பிவைத்தோம். மாலை ஒரு மூன்று மணி இருக்கும். ஜெயந்தியின் அண்ணன் வருவான் என்று அவள் காத்திருந்தாள். மேகம் வேறு கருத்து இருட்டிக்கொண்டு வந்தது. எந்நேரமும் மழை குழந்தை பிறக்கலாம்.
“எதுக்கு ஜெயந்தி பெட்ரோல் செலவு..நான் உன்னை வீட்டில் விடமாட்டேனா?” என்றேன்.
“ஆசை தோசை!” என்றாள் ஜெயந்தி.
“அப்பளம் வடையை யார் சொல்வது?” என்றேன்.
“சார் நான் சொல்றேன்” என்றாள் கு கோ. அதானே சாப்பாட்டு விஷயம் என்றால் இவள் இல்லாமலா!?
“கோகிலா மேடம் நீங்க எதில் போறீங்க, வீட்டுகாரர் வருவாரோ” என்றேன்.
“அவர் 5 மணிக்குத்தான் சார் வருவார்..நான் உங்க பைக்கில் ஏறிக்கிறேன்..ஏன் எங்களை விடமாட்டீங்களோ!?”என்றாள் கோகிலா. இது ஏக்கமோ?
“யார் சொன்னது? தாராளமா நான் விடறேன், நீங்க வாங்க” என்றேன் அவளிடம்.
பொறாமையிலோ என்னவோ, ஜெயந்தியும் நான் வண்டியை எடுக்கும்போது தயங்கி தயங்கி எங்களிடம் வந்தாள்.
“விஜய், நானும் வர்ரேன்” என்றாள். (என்ன ஒரு ஜெலஸ்!!!.)
“கோகிலா மேடம், தோசையே ஆசையில் வந்துவிட்டது பாருங்க” என்றேன்.
“சார் நான் வேணா எங்க வீடுக்காரரோடு வரேன்…. நீங்க போங்க” என்றாள் கு. கோ.
“அட நீங்களும் வாங்க மேடம் அட்ஜஸ்ட் பண்ணி போவோம்” என்று வண்டியை கிளப்பினேன். கோகிலாவின் கனத்த நெஞ்சம் சுருங்கக் கூடாதுல்ல….அதான்.
*******************************************
பைக்கில் இரண்டு பெண்கள் அமர்வது கொஞ்சம் சிரமம்தான். இயற்கையில் ஆண்களை விட பெண்களுக்கு டிக்கி பெரியது. மார்பும் பெரியது. எல்லாமே ஆண்களை விட பெரியது….மனசு? …….எனக்கு தெரியல. வேற வழியில்லாமல் ஜெயந்தி என் பின்னால், இரண்டு பக்கமும் கால்போட்டு அமர, அதற்கு பின்னால் கு. கோகிலா அதே மாதிரி அமர, நெருக்கத்தில் நெருக்கி நெட்டி என்னை முன்னே தள்ளினார்கள். ஜெயந்தியின் கல்லு காய்கள் என் முதுகில் சுகமாக அமுந்தியது.
“டிரைவருக்கும் கொஞ்சம் இடம் கொடுங்கப்பா…வண்டிய ஓட்டனும்ல!!” என்று சொன்னேன்.
“அட ஆமாம்ல!!” என்று இருவருமே பின்னால் கொஞ்சம் நகர, பாதி டேங்கில் அமர்ந்திருந்த நான் கியர் போட்டு வண்டியை நகர்த்தினேன். ஜெயந்தி என் தோளில் கைவைத்து பிடித்துக்கொள்ள, கோகிலா ஜெயந்தியின் தோளில் கைபோட்டாள். கோகிலாவின் குண்டு முலைகள் ஜெயந்தியின் முதுகில் உரசி முலைக்காம்பை நீட்டி விட்டிருக்கும். ஜெயந்தியின் முலைக்காம்பும் தடித்து வருவது என் முதுகில் படுவதால் உணர்ந்தேன்.
“நல்லா பிடிச்சுக்கங்க..வண்டியே விழுந்தாலும் நீங்க விழக்கூடாது” என்றேன்.
“அது சரி!” என்றாள் ஜெயந்தி. நெருங்கி இறுக்கினாள்.
ஐந்து நிமிடம் கழிந்திருக்கும், லேசாக தொடங்கிய மழை படபடவென பொரிந்து தள்ளியது. யோசிப்பதற்கு நேரமே இல்லை. மூவரும் முற்றிலுமாக நனைந்து விட்டோம். இன்னும் பத்துநிமிடத்தில் மெயின் ரோடை தொட்டுவிடலாம். அதற்குள் செம்மண் சாலை நனைந்து ஈரமாகி வலுக்க ஆரம்பித்தது. எதிரில் வண்டி வந்தாலும் தெரியாத அளவிற்கு வலுவான மழை. ‘தெப்பு’ ‘தெப்பு’ என மூவரும் சொட்ட சொட்ட நனைந்துவிட்டோம். வண்டியை ஓரம்கட்ட நினைக்கையில், முன் சக்கரம் வலுக்க, பிரேக்கில் கால்….வைத்தும் பலனில்லாமல், மூவரும் வண்டியோடு சாலையின் இடது பக்கத்தின் ஓரத்தில் நீர் தேங்க வெட்டியிருந்த ஒரு சின்ன குழியில், அப்படியே விழுந்தோம்.
விழுந்ததும் நான் சுதாரித்துக்கொண்டு எழுந்தேன். வண்டியை நிமிர்த்த, கையையும் காலையும் உதறிக்கொண்டு ஜெயந்தியும் கோகிலாவும் எழுந்து வந்தனர்.
“அடி பட்டிடுச்சா” என்றேன் பொதுவில்.
“லேசா” என்றாள் ஜெயந்தி. முழங்காலை தடவிக்கொண்டு.
“உங்களுக்கு” என்றேன் கோகிலாவிடம்.
“எனக்கும் தான்” என்றாள் கோ.
அருகில் இருந்த வயலில் ஒரு சின்ன குடிசை இருந்தது. இருவரையும் வரசொல்லிவிட்டு, வண்டியை தள்ளிக்கொண்டு சென்று அந்த களத்தில் நிறுத்தினேன். அங்கே யாரும் இல்லை. வெடவெடவென குளிரில் நடுங்கும் கோழிகள் போல மூவரும் அந்த குடிசையின் உள்ளே நுழைந்தோம். அது தென்னை மட்டை, வைக்கோல் கொண்டு வேயப்பட்ட கூரை கொண்ட ஒரு குடிசை. சுற்றிலும் மண் சுவர் வைத்து கதவு இல்லாமல் இருந்தது. அதிலும் சில இடங்களில் மழை நீர் ஒழுகியது. ஒரு படுக்கை அறை அளவில் இருந்த அந்த குடிசையின் உள்ளே ஒரு வைக்கோல் கட்டு இருந்தது. ஒரு சின்ன பிளாஸ்டிக் குடம், ஒரு சில்வர் தட்டு, ஒரு சில்வர் கப். ஒரு சாக்கு பை, தலையணை போல் சுருட்டி வைக்கப்பட்டிருந்தது.
ஜெயந்தி முழுதும் நனைந்து, நான் இன்றைக்கு கருப்பு பிரா போட்டிருக்கிறேனே! என்பது போல் முலைகளோடு காட்டிக்கொண்டு இருந்தாள். கோகிலாவோ எனக்கு வெள்ளை மனசு! என்பது போல் வெள்ளை பிரா பட்டிகளோடு, கொளுத்த முலைகளை ‘ஈர’ பின்னணியில் காட்டிக்கொண்டு இருந்தாள்.
“ஜெயந்தி எங்கே அடிபட்டுச்சு” என்றேன்.
சுடியின் பேன்ட்டை சுருட்டி காட்ட, வளவள தோல் முழங்காலில் வலுப்பரிந்து சிவப்பு இரத்தம் எட்டிப்பார்க்க, என் கர்சீப்பால் துடைத்தேன். அதே நேரத்தில் கோகிலாவும் சல்வாரின் பாட்டத்தை சுருட்டி மேலேற்ற தளதள காலின் முழங்கால் பகுதியில் தோல் பெயர்ந்து ரத்தம் வடிந்தது. அதையும் துடைத்தேன். கோகிலா தன் கைப்பைக்குள் வைத்திருந்த பிளாஸ்டரை இரண்டு எடுத்து தர, நன்றாக இரத்தத்தை துடைத்துவிட்டு அதை ஓட்டினேன். அவள்களின் மொழுமொழு கால்களை கண்டவுடன், என் பாம்பு சீற ஆரம்பித்தது. கஷ்டப்பட்டு அடக்கிக்கொண்டு எழுந்து நின்றேன். அப்போதுதான் ஜெயந்தி சொன்னாள்.
“விஜய் உங்க பேண்டில் பாருங்க ரத்தம்” என்றாள்.
அதுவரை படபடப்பில், பெண்களின் அருகாமையில் வலியை உணராத நான், அப்போதுதான் கவனித்தேன். எனது இடது காலில் முழங்கால் பக்கத்தில் இரத்தம் திட்டாக ஊறி தெரிந்தது.
“அச்சச்சோ….என்ன விஜய் இதை கவனிக்கலையா நீங்க?” என்று கோகிலா கீழே முழங்காலிட்டு பேன்ட்டை சுருட்ட, இரண்டு இஞ்சிற்க்கு தோல் பெயர்ந்து சிவப்பாக உட்ச்சதை தெரிந்தது. ஜெயந்தியும் கீழே குனிந்து அதை கவனித்தாள். இருவரும் முழங்காலில் நின்று அதை கவனிக்க, நான் அவர்களை கவனித்தேன். சுமார் அளவில் விம்மி தெரிந்த ஜெயந்தியின் முலையும், அதிக அளவில் திரண்டு பெருத்திருந்த கோகிலாவின் முலையும் தெளிவாக தெரிய, இருவருக்குமே கழுத்து அருகில் திறந்து முலைக்கிடை பள்ளத்தாக்கு என்னை தாக்கியது.
நின்றுகொண்டிருந்த நான் ஆதரவாக இருவரின் தலையில் என் உள்ளங்கையை வைத்து வருடினேன். ஒரு பெண்ணின் தலையை வருடுவது கூட சுகம்தான். ஆனால் இங்கே இரண்டு பெண்கள். சொட்ட சொட்ட நனைந்த ஜில்லிப்பு, குளுகுளு காற்று, மனதை மயக்கும் மாலை நேரம்…மன்மதன் என் மண்டையில் தட்டினான். ஏதாவது செய்…அல்லது செத்து மடி என்பது போல.
“சார் கொஞ்சம் பொறுத்துக்கொள்ளுங்க..இந்த தோலை பிச்சு எடுக்கிறேன்” என்றாள் கோகிலா.
“ஆ…. எரியுது…ஜெயந்தி, ஆ….வலிக்குது……கோகிலா” என்றேன். உண்மையில்தான் அந்த புண் எரிந்தது, வலித்தது நம்புங்க. கோகிலா அதை நன்றாக துடைத்துவிட்டு கொண்டிருக்க, ஜெயந்தி எழுந்தாள். என் தோளை ஆதரவாக பற்றிக்கொண்டு “கொஞ்சம் இருங்க” என்று சமாதானப்படுத்த, நானும் அவள் தோளை பற்றினேன். என் தொடையில் கைவைத்துக்கொண்டு கோகிலா சிகிச்சை அளிக்க, என் பூல் என்றுமில்லாத அளவில் புடைத்தது.
“ஆ…அம்மா” என்று கத்தினேன். அந்த தொங்கிய தோலை தனியாக எடுத்திருந்தாள் கோகிலா. அதேநேரம் ஜெயந்தியை அணைத்து கன்னத்தோடு கன்னம் வைத்து தேய்த்தேன். அவள் நெருங்கி வந்திருக்க, கருப்பு பிராவில் முரட்டு முலைகள் திமிரலாய் தெரிந்தது. அப்படியே அவள் முகத்தை எனக்கு நேராக்கி உதடுகளை காமத்தில் கவ்வினேன்.
*******************************************
இதை கண்ட கோகிலாவும் கோதாவில் இறங்கினாள். ஜெயந்தி இளம்கன்று. கோகிலா ருசி கண்ட பூனை. உதட்டை கவ்விய என்னை தடுக்காமல் எனக்கு தாராளமாய் உதடுகளை பிளந்து தாரை வார்த்தாள் ஜெயந்தி. என் ‘நாக்கு’ சுன்னியை அவள் ‘வாய்’ புண்டைக்குள் சொருகினேன். கீழே முழங்காலில் இருந்த கோகிலாவின் மார்புகள் ஏறி ஏறி இறங்குவது…இரண்டு கெட்டியான கட்டித்தங்கம் மூச்சு விடுவது போல் என் கண்களுக்கு தெரிந்தது.
என் பேண்டை கழற்றி இறங்கினேன். என் வைக்கிங் ஜட்டியில், அவள் புண்டையில் நான் வைக்க தவிக்கும், துடிக்கும் கிங் முரடாக உருண்டு மடங்கியிருந்தார். அவளே என் ஜட்டியை வழித்து கீழிறக்கினாள். முரட்டு ராஜா தன் இரு கொட்டை பரிவாரங்களோடு, நீண்டு வெளியே வந்தார். அவள் என் புடுக்கை மெல்ல தன் கைகளால் தொட்டு, நீட்டுவாக்கில் நீவி விட, ‘பொளக்’ என்று முன் தோல் உள்வாங்கி குங்குமபொட்டு நிற பூல்மொட்டு உருண்டு தெரிந்தது. தன் முகத்தை மெல்ல அதன் அருகில் கொண்டுவந்து நாக்கை நீட்டி, அதில் உள்ள பிளவில் வைத்தாள். செத்தான் எதிரி.
சுகம் சுகம் ஐயோ….என்ன ஒரு கரண்ட ஷாக். இன்ப அலை. அதிர்வு ஓட்டம் என் உடலெல்லாம் ஓடி ஒரு சின்ன நடுக்கத்திற்கு உட்பட்டது.
அப்படியே பாதி நீளம் வரை வாயில் நுழைத்துக்கொண்டு, செட்டாக தொங்கிய இரண்டு கொட்டைகளுக்கும் சுமைதாங்கி போல் தன் உள்ளங்கையில் வைத்து கவனித்தாள். கோதுமை தோசை சுட, பாத்திரத்தில் ‘வர’ மாவோடு நீரை சேர்த்து கட்டியில்லாமல் கரைப்பது போல் கொட்டையை வலிக்காமல் குழைத்தாள். ஏதொ என் காலில் நெருப்பு வைத்து மேலே ‘சர்’ என்று கிளம்பும் ராக்கெட் போல ஒரு வேகத்தில், நான் வான் ஏறி போவது போன்ற உல்லாசம். இதற்காகவே பெண்களின் வாயில் சில நுணுக்கங்களை சேர்த்திருப்பானோ, படைத்த அந்த பிரம்மன். கொய்யாலே…….. பிராணன் போய்விடும் போல. அப்படி ஒரு ஜில்லிப்பு, இதம். ‘சர்ப்’ ‘சர்ப்’ என்று ஷார்ப்பாக ஊம்பினாள். ஊம்பலில் இவளுக்கு டாக்டர் பட்டம்……ம்…வேண்டாம் அதற்கு மேலே ஏதாவது லாயர் பட்டம் அல்லது இஞ்சினியர் பட்டம் இருந்தால் கொடுக்கலாம்.
ஜெயந்தியின் காய்களை கைக்குள் வைத்து அமுக்கினேன். கண்களை மூடி நெஞ்சை நிமிர்த்தி காண்பித்தாள். சுடியின் டாப்ஸை உருவினேன். கருப்பு பிரா முன்னிலையில் மஞ்சள் மேனி பின்னனி கிறங்கடித்தது. அப்படியே முகத்தை அதில் தேய்த்து மோப்பம் பிடித்தேன். ‘கும்’ ‘கும்’ வாசனை சொக்க வைத்தது. பிராவின் கொக்கியை கழற்றி விட்டாள். செப்பு கலசம் போன்ற முலைகளை கொத்தாக பற்றி பிசைந்து கொண்டே, நடுவில் துருத்திய காம்பு ஆணியை திருகிவிட்டேன். எங்கள் ஆடைகள் ஒவ்வொன்றாக கழன்றது.
‘ஸ்.ஸ்..ஸ்..ஸ் .ஆ’ என்றாள் ஜெயந்தி.
காணாததை கண்டவள் போல் கோகிலா காரியத்தில் கண்ணாக இருக்க, அவளை உற்சாகப்படுத்தும் எண்ணத்தில் வெள்ளை பிராவில் பெரிய, உப்பிய கொங்கைகளை கையில் பிடித்து ஹாரன் அடித்தேன். ஜெயந்தியை அணைத்து குண்டிகளை வருடி பிசைந்தேன். சுடியின் பாட்டத்தில் கைவிட்டு புண்டைக்கருகில் கையை கொண்டுவர சூடாக வெது வெதுப்போடு புண்டை அடுப்பு கனன்றது. நான் அடுத்த நிமிடம் என் முகத்தை அந்த இடத்தில் ஆஜர்படுத்தினேன். ரோமக்காடு வளர்ந்து புண்டையை இயற்கையாகவே பாதுகாத்து வைத்திருந்ததை ‘பால்’ படுத்த நாக்கை நீட்டி நக்கினேன். கூதியின் இதழ்கள் விலகி வழிவிட, அட்டகாசமாய் புண்டைக்குள் நுழைந்து நாக்கு போட்டேன்.
கோகிலாவின் ஊம்பலில் இப்போது என் தண்டு கூராக நீட்டிகொண்டிருக்க, கோகிலா ஜெயந்தியை இழுத்து அவள் புண்டையை என் விரைத்த பூலில் சொருக விட்டாள். அனுபவசாலி!. முதலில் ‘வலிக்குது’ என்று அலறிய ஜெயந்தி நேரமாக நேரமாக ‘நறுக்’ ‘நறுக்’ என்று தன் புண்டையை என் சுன்னியில் குத்திக்கொண்டாள். கோகிலாவின் முலையை சப்பிய நான், அவளின் சுத்தமான முடி இல்லாத கொளுத்த கூதியை என் முகத்திற்கு கொடுக்க நக்கிகொண்டே இடுப்பை அசைத்து, ஜெயந்தியின் ஆழத்தை அளந்தேன். முதல் வெள்ளம் அவள் நீர்த்தேக்கத்தை தொடவும், இருவரும் ஊம்பி மீண்டும் எழவைத்து,
இப்போது கோகிலாவின் விரிசலில் விட்டு விட்டு வித்தை காட்டினேன்.
‘அம்மா..அம்மா’ என்று அனத்திக்கொண்டே தூக்கி காண்பிக்க,ஜெயந்தியின் இட்டிலியை கடித்துக்கொண்டே ‘நறுக்’ ‘நறுக்’ என்று நங்கூரம் பாய்ச்சினேன். கடைசியில் அவளின் உள்ளேயும் பீய்ச்சினேன். ஆடைகளை அணிந்துகொண்டு வெளியே வந்தால் மழை எப்போதோ நின்று வானம் வெளிச்சமாக இருந்தது. இப்போதுதான் முழங்காலில் வலி உண்மையாகவே தெரிந்தது. ஜெயந்தி என் தோளில் சாய்ந்து கொண்டாள். கோகிலா என் கையை ஆதரவாக கோர்த்துக்கொண்டாள். இனியென்ன கோகிலாவின் துணையோடு ஜெயந்தியை மணந்துகொண்டு இப்படித்தான் கேட்பேன்.
“இப்போ யாருக்குங்க பீரியட்!?” என்பேன். புரியுதா?
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக